Laatste wijziging
15 oktober 2018
Wandeling I: jaren dertig
De Beer vormde voor de Tweede Wereldoorlog één groot aaneengesloten landschap waarin alle onderdelen zonder scheidingen in elkaar overgingen. Er was geen ononderbroken duinenrij. Het zeewater kon dan ook bij hoogwater of bij storm ver het binnenland binnendringen. Het was daarmee een prachtig voorbeeld van een dynamisch duinsysteem. Bovendien vond er op De Beer geen waterwinning plaats. Het grondwater stond daardoor hoog. Dit zorgde voor natte duinvalleien en plasjes in het duingebied. Een uniek en grotendeels ongerept gebied; schitterend om te (ver)dwalen.
— Een wandeling over De Beer in de jaren dertig.
Wandeling II: eind jaren vijftig/begin jaren zestig
De Tweede Wereldoorlog zou het aanzien van De Beer fundamenteel veranderen. Niet alleen de onvoorstelbare hoeveelheid bunkers, maar ook de kilometers lange zeewering, de Chinese muur, van noord naar zuid en de inpoldering van het rietmoeras aan de zuidkant, maakten van De Beer een fundamenteel ander soort natuurgebied. Niettemin viel er ook na de oorlog nog veel te genieten: voor een wandeling over De Beer na de oorlog.
— Een wandeling over De Beer aan het eind eind jaren vijftig/het begin jaren zestig.
Direct naar delen van Wandeling I
— [1] Van Hoek van Holland naar De Beer
— [2] De Vlierenlaan en omgeving
— [6] Het zuidelijke deel van het strand
Direct naar delen van Wandeling II
— [1-8] De noordoostelijke hoek met de toegangen en het vlierenwoud
— [9-14] De Stortpolder en Het Breed, aan de oostkant
— [15-20] Het zuidelijke binnenduingebied