Natuurmonument De Beer

Het Groene strand [E] [F]

[41.] De meest westelijk gelegen strook, het echte strand, bevatte maar weinig rommel en afval, heel anders dan tegenwoordig. Het was immens groot en naar het zuiden toe gezien geheel ongestoord. In het noorden stonden drie hoge houten bakens (zie ook bij — 18), die bedoeld waren voor de schepen op de Waterweg. Langs de waterrand liepen altijd wel strandlopertjes. Veelal drieteentjes en kanoetstrandlopers, maar ook allerlei andere soorten konden hier worden waargenomen.
— Meer hierover met foto's.

[42.] Het strand werd van het Groene Strand afgescheiden door een lange en brede getijdengeul. De bodem daarvan bestond geheel uit zand en hij bevatte geen begroeiing. Bij laag water kon er dwars doorheen gelopen worden. Bij hoog water was dat onmogelijk, dan stond dat veel te diep. Uiteraard liepen op die natte bodem ook vaak strandlopertjes, maar ook de soorten steltlopers die je op het Groene Strand kon zien.
— Meer hierover met foto's.

[43.] Aan de westkant van die getijdengeul stond een lange rij betonnen driehoeken op het strand. Dat was een overblijfsel van uit de oorlog. Toen was die rij nog dichter en langer en moest deze landingen met landingsboten vanuit zee verhinderen. Het was toch wel een markant onderdeel van dit verder geheel open landschap.
— Meer hierover met foto's.

[44.] Het strand liep uit op een wat hoger opgeslagen punt in het zuiden, daar had het de vorm van een naar het oosten omgebogen 'haak' aangenomen. Zo'n typische vorm wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de combinatie van wind en stromingen langs de uitloop van een getijdenrivier met een zandige oever. Het gaat hier om de jongste haak aan de 'Hoek van Holland'! Dit blijkt uit (oudere) topografische kaarten van deze hoek. De oudste nog zichtbare en herkenbare haak wordt gevormd door de noordelijkste duinstrook van Hoek van Holland, naar het oosten uitlopend in de Nieuwlandse Dijk / Duinen en ten slotte het Staelduinse Bosch. De volgende (jongere) haak ligt in de duinen van Hoek van Holland, langs de begraafplaats, langs het station en zo door naar de Haakweg (!) ten oosten van het dorp. Deze haak was nog in vol ornaat aanwezig op de topografische kaart van 1850.
— Meer hierover met foto's.

[45.] De Westplaat. Het was een eind lopen, vooral toen de ingang van De Beer nog langs de Waterweg was gelegen, maar dat werd wel beloond. Aan de overkant van het Sluische Gat lag de toenmalige Westplaat nog als een eiland in zee. In de jaren vijftig waren daar geregeld zeehonden te zien, tot wel 30 stuks toe. Die zeehonden behoorden tot de populatie in het Deltagebied. Later is die populatie door Deltawerken vrijwel verdwenen. Het laatste decennium begint zij zich weer te herstellen. Maar aan de Westplaat hebben zij niets meer, die is inmiddels opgeslokt door de in zee uitgebouwde Europoort. Voor de kust van Voorne en de mond van het Haringvliet zijn zich intussen heel andere platen en slikken aan het opbouwen. Net zo goed zeer de moeite waard en respectabele erfgenamen van het zo rijke vogelgebied in de oude Maasmond ten zuiden van De Beer. Met dat nieuwe kustgebied moeten de huidige en komende generaties planten, dieren en mensen het doen. En bij een doeltreffende bescherming van dit gebied zal dat ook wel lukken. Maar daar zal hard voor moeten worden gewerkt!
— Meer hierover met foto's.

[46] Dam in de Brielse Maas. De dam in de Brielse Maas was aan het eind van de jaren veertig aangelegd. Het fungeerde daarna als zuidelijke toegang tot De Beer.
— Meer hierover met foto's.

 

Het Groene strand [E] [F]